Mt 9, 27-31

Sprawdzian wiary

Jezus często pyta o wiarę. Wiary oczekuje, wiary wymaga, od niej uzależnia zbawienie człowieka; „kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony”. Swoim uczniom przeprowadza sprawdzian ich wiary, pytając pod Cezareą Filipową: „Za kogo wy Mnie uważacie?”.
O wiarę pyta także tych, którzy przychodzą do Niego z prośbami o uzdrowienie, jak dwaj niewidomi z Ewangelii. Przed dokonaniem uzdrowienia pyta, czy wierzą, że On może to uczynić? I nie chodzi tu o wiarę potrzebną do przesuwania góry czy przesadzenia drzewa w morze, ale do przywrócenia im wzroku, zaradzenia ich najważniejszej potrzebie. Kiedy dotknął ich oczu, powiedział: „Według wiary waszej niech wam się stanie”. Podobnie mówił do innych uzdrowionych: „Twoja wiara cię ocaliła”.
Tak wiele zależy od naszej wiary. To ona niejako „przymusza” Jezusa, powoduje Jego cudotwórcze działanie, a jej brak utrudnia Mu czynienie znaków i cudów, jak w przypadku Nazaretu.
Jeśli mamy wiarę, możemy doznawać w naszym życiu wydarzeń, które inni nazwą cudami, rzeczami niemożliwymi. Powierzając sprawy naszego życia Jezusowi z mocną wiarą, możemy z mocną nadzieją oczekiwać Jego działania, Jego pomocy. Stanie się to „według wiary naszej”. Zdajemy wtedy nasz własny sprawdzian wiary, potrzebnej do życia w pełni chrześcijańskiego.
Doświadczenie cudownej mocy Jezusa stało się przedmiotem rozgłaszania tego wydarzenia przez uzdrowionych niewidomych, pomimo stanowczego zakazu Jezusa. Takiego przeżycia nie mogli jednak ukrywać, roznieśli tę wieść po okolicy, uprzedzając późniejsze polecenie Jezusa „idźcie i głoście”.
Nasze głoszenie będzie o tyle owocne, o ile dzięki naszej wierze także doświadczymy działania Bożego, w oczach ludzi może i nadzwyczajnego, cudownego. Bo według wiary naszej się to stanie.