Najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim (Mt 5, 20-26)

Bóg pragnie, abym odwrócił się od złego postępowania, gdyż wtedy zachowam duszę swą przy życiu (Ez 18, 21-28).
Bóg pragnie, aby moja sprawiedliwość była większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, bo wtedy wejdę do królestwa niebieskiego (Mt 5, 20-26).
Bóg pełen miłosierdzia przebacza zło czyniącemu, pragnie, aby się nawrócił i żył (Ez 18, 21-28). Takiej postawy oczekuje też ode mnie, gdy przynoszę Mu ofiary, pragnąc jego przebaczenia. Pierwszeństwo jednak przed ofiarami ma pojednanie i przebaczenie z tym, który ma coś przeciwko mnie. „Miłości pragnę, nie krwawej ofiary”.
Jezus uczy nas takiej postawy w modlitwie Pańskiej, abyśmy „przebaczali tym, którzy nam zawinili”.

W czasie Wielkiego Postu, gdy tak często i usilnie wołam o Boże przebaczenie dla mnie, tym bardziej powinienem przebaczać komuś, kto mnie zranił i skrzywdził. To jest moje zadanie, które stawia przede mną Bóg, aby moje serce oczyścić i przywrócić w nim swój pokój.