Maria Magdalena: Jezus żyje! Krzyczałam całą drogę, biegnąc do Apostołów, gubiąc po drodze wonności, z którymi przyszłam do grobu. Grób był pusty, kamień odwalony, straży nie było. Kto mógłby Go zabrać? Nie poznałam Go, gdy stanął przede mną, myślałam, że to ogrodnik. Ale przemówił do mnie i to odebrało mi siły, radość przepełniła mnie i mogłam tylko biec do Szymona…
Józef z Arymatei: Oddałem Mu swój grób. Jemu był potrzebny w tej chwili. Był blisko, a ja jeszcze żyję. Pomógł mi Nikodem, który wiele razy opowiadał mi o Nim, o nocnych spotkaniach, gdy wybierał się do Niego w tajemnicy przed wszystkimi. Teraz to nikogo już nie interesowało. Zakończyli sprawę. Ale nie mogliśmy Go tak zostawić. Poszedłem do Piłata, aby zezwolił.…
Setnik: Umarł szybko. Inni wisieli nieraz parę dni. Ale umierał zupełnie inaczej niż inni. Na pewno nie był to zwykły człowiek. Kiedy wyzionął ducha, było ciemno, ludzie w popłochu uciekali z Golgoty, a Jego słowa z krzyża i to jak umierał – poruszyło moje serce. A może miał rację? Mówił, że jest Synem Bożym. Szydzili z Niego i wyśmiewali się.…
Jan: Widziałem śmierć Przyjaciela. Nie, więcej niż Przyjaciela – On był dla mnie wszystkim. Od kiedy poszedłem za Nim, nie wiedząc po co i dlaczego, nigdy nie przestałem dziwić się Jego słowom i czynom. Widziałem wszystko, co czynił i słyszałem, co mówił. Byłem z Nim wszędzie. Miałem wrażenie, jakby mnie szczególnie polubił, – byłem najmłodszy z Dwunastu. Chciałem być z…